Het verhaal van Renato

Renato

vrijwilliger Buurtcirkel Hellevoetsluis

 

Even voorstellen, mijn naam is Renato. Ik ben bijna 50 en sinds enkele maanden vrijwilliger bij de Buurtcirkel in Hellevoetsluis. Daarnaast ben ik ook vrijwilliger bij zorgorganisatie Careyn, waar ik kleine klusjes doe als huismeester én rookmaatje ben voor enkele bewoners. Als ik ze ga halen voor een sigaretje en een gezellig praatje, dan fleuren ze helemaal op.

Hoe kwam ik bij de Buurtcirkel?

Bij Careyn is op dinsdag een klein clubje cliënten van de Zuidwester, een organisatie voor mensen met een verstandelijke beperking. Zij verzorgen elke week de lunch voor een andere woning. Zo zat ik met een van de cliënten regelmatig een peukie te doen in het rookhok, en toen kwam bij mij het idee op om maatje te worden. Helaas is dat via die weg niet gebeurd, maar op een andere dag kwam ik bij toeval aan de praat met Marco (buurtcirkelcoach) en Jan-Willem (vrijwilliger) die "Fijn je te zien" aan het promoten waren. Zodoende kwam ik bij de buurtcirkel als vrijwilliger.

 

Leuk en zinvol.

Ik vind het leuk, zorg graag voor de koffie, en ondersteun waar ik kan. Gezamenlijk koken en eten wordt door veel deelnemers gewaardeerd. Het is alleen wachten op goedkeuring voor een degelijke keuken, tot nu toe is het "behelpen".

De groep is inmiddels gegroeid en zelfs pas opgesplitst naar een 2e buurtcirkel in Hellevoetsluis. Wij, twee mede-vrijwilligers en ik, ondersteunen Marco, de buurtcirkelcoach van Pameijer. We zijn een leuk team, en mogen blij zijn met een gezellige groep mensen die deelnemen aan de Buurtcirkel.

Zo kan een deelnemer zijn hulpvraag in de groep gooien. Een simpel voorbeeld was de vraag om te helpen afwassen thuis, omdat dit zich opstapelde en degene ertegenop zag. De berg afwas was met een klein uurtje gedaan, het was weer netjes, weer een frisse start.

Alle hulpvragen zijn bespreekbaar, waar we dan ook hopelijk een oplossing voor vinden. We maken daarvoor gebruik van ieders talent. Ook ik ben geholpen door een buurtcirkelkandidaat, die nogal handig is met PC's. Mijn laptop doet het weer naar behoren. Mooi toch!

 

Herkenning.

Op een verjaardag raakte ik diep aan de praat met een man in een rolstoel. Altijd hard gewerkt, maar door een zwaar ongeluk in een rolstoel terechtgekomen. Ondanks de ellende van verlamming bleef de man positief en humoristisch, en was hij een graag geziene man in zijn buurt. Deze aardige man gaf aan wel wat praktische hulp te kunnen gebruiken, en ik verwees hem naar de Buurtcirkel.  De weken vlogen voorbij en de man had zich nog niet aangemeld, wellicht vond hij de drempel te hoog. Later hoorde ik dat de man dood in zijn huis was aangetroffen, hulp voor hem kwam helaas te laat. Ik was daar wel stil van, had hem écht graag willen helpen.

 

Opbloeien.

Het is fijn om te zien dat je deelnemers letterlijk ziet opbloeien. Ze maken zelf onderlinge afspraken met andere deelnemers om iets te gaan ondernemen. Iets wat je wellicht bij aanmelding totaal niet had verwacht. Onze groepen kunnen onderling goed met elkaar overweg!

 

Buitenkant.

Mensen beoordelen van nature te snel, en kijken vaak niet verder. Iemand in een rolstoel is al vaak zielig, iemand met overgewicht ‘zal wel te veel vreten’ terwijl dat ook door een ziekte kan komen. Het is juist de kunst om verder te kijken dan de buitenkant, en de binnenkant van iemand te ontdekken.

 

Lichamelijke of geestelijke beperking.

Lichamelijke beperkingen zoals mank lopen, spasme, doof, slechtziend en noem maar op, herkennen we allemaal wel. Maar vaak snappen we een geestelijke beperking niet. Het kan aangeboren zijn, of een achterstand. Maar ook al ben je ‘gezond’ geboren, dan kan bijvoorbeeld een trauma je dagelijks functioneren flink beïnvloeden. Zo kan je vroeger slachtoffer zijn geweest van verwaarlozing, pesten, huiselijk geweld, mishandeling en seksueel misbruik. En dat zie je niet aan de buitenkant.

 

Rouw.

Het verlies van je partner, kind of andere liefhebbende naaste, kan ook een flinke invloed hebben op het dagelijks functioneren. Daar is meestal vol begrip voor. Vaak wordt vergeten dat het verlies van een huisdier nét zo ingrijpend kan zijn.  Maar wat nou als je je partner verliest door echtscheiding, en je geheel niet achter de scheiding stond? Da’s ook een vette kluif, vooral als je nog contact met elkaar moet blijven houden omdat er kinderen zijn. Of dat je kind een U.H.P heeft, een uithuisplaatsing, en je het af en toe mag bezoeken, en dan weer afscheid moet nemen? Ook heftig. Met deze voorbeelden wil ik alleen maar zeggen dat iedere situatie wel wat heftigs heeft.

 

Levenservaringen.

Ondanks dat ik zelf genoeg heb meegemaakt in het leven, kan ik mij inleven in ingrijpende levensgebeurtenissen. Maar dat is dan ook het enige voordeel. Mijn boodschap is dan ook: oordeel niet te snel, en kijk naar de goede eigenschappen die mensen ook hebben.

 

Passie.

Waar ik helemaal in op kan gaan, is mijn passie voor filmen en editen (videomontage). Ik kan daar veel voldoening uit putten.  Zo heb ik al veel festivals en concerten met een team en crew mogen vastleggen. Als kers op de taart ontmoet je dan regelmatig bekende Nederlandse artiesten. Wat wel eens vergeten wordt, is dat in de montage veel uren werk zit. Maar voor mij is het, ook bij welk item dan ook, een uitdaging er wat moois van te maken.

 

Spoorloos. Wonderen bestaan.

Een goed voorbeeld van inleven, is het programma Spoorloos. Dit programma gaat over familieleden die elkaar door omstandigheden jaren niet gezien hebben, of nog nooit. Vaak gaat het om mensen die door hun biologische ouders zijn afgestaan, om wat voor reden dan ook, en opgroeien bij adoptieouders. Toch blijven ze benieuwd naar hun roots en gaat Spoorloos op zoek in diverse landen. Het mooiste moment van het programma vind ik de ontmoeting. Vaak zijn daar tientallen jaren overheen gegaan. Omdat ik zelf altijd benieuwd was naar m'n Italiaanse familie, keek ik altijd dit programma. Maar het mooiste van alles, is dat ik een paar jaar terug zelf mijn Spoorloos-moment had. Gevonden door m'n zus via Facebook kwamen we via via we bij directe familie. Negenendertig jaar verder zagen wij onze familie weer. Het is niet te beschrijven, zo'n ontmoeting, en je geboorteplaats te bezoeken. 

 

Welkom, nieuwe deelnemers!